De chirurgische behandeling van een gespleten gehemelte is uitdagend. De grootte en het gewicht van de pup tijdens de behandeling zijn sterk bepalend voor het succes. Hoewel 85% van de gevallen een goede uitkomst kent, heeft 50% minimaal twee ingrepen nodig vanwege oronasale fistelvorming.
Xanto woog op zes weken 1,8 kg en zoals op de foto te zien is, is er weinig ruimte om comfortabel een operatie uit te voeren. Omdat de pup toch al met een sonde werd gevoederd en dit goed verdroeg, werd besloten de operatie uit te stellen tot hij tien weken oud was, mits er zich geen directe complicaties voordeden.
Midden juni werd Xanto opnieuw aangeboden voor operatie. Om een goed beeld te krijgen van het defect, werd een CT-scan gemaakt. Deze scan bepaalt ook deels welke techniek kan worden toegepast.
Gezien de uitgebreidheid van het defect was een von Langenbeck-techniek niet aangewezen en werd gekozen voor een ‘Overlapping-Flap technique’ voor het harde gehemelte en een ‘Triple-Layer Appositional technique’ voor het zachte gehemelte.
Bij een overlapping flap technique wordt een mucoperiostale flap losgemaakt met behoud van de arteria palatina major, die omgeklapt kan worden aan één zijde. Aan de andere zijde wordt alleen het mucoperiosteum losgemaakt om de flap ertussen te plaatsen. Het zachte gehemelte wordt daarna in drie lagen gehecht.( ‘Triple-Layer Appositional technique’ )
De controle vindt plaats na één week en na vier weken om te controleren op oronasale fistelvorming.
Bij Xanto is er klinisch geen oronasale fistel of dehiscentie merkbaar. Echter, ter hoogte van de incisieve papil is er een minieme fistel die alleen met een dentale sonde te detecteren is en dit behoeft geen tweede ingreep. Dit is ook zichtbaar op de CT-scan (witte pijl).
Xanto kan nu weer normaal eten. Chronische rhinitis kan persisteren, ook al wordt de oro- en nasofarynx chirurgisch van elkaar gescheiden; de functie wordt mogelijk nooit volledig hersteld. Ook drinken kan nog een probleem vormen omdat de synchronisatie tussen het zachte gehemelte en de spieren verantwoordelijk voor het slikken niet meer perfect is. Dit kan echter eenvoudig worden opgelost door het drinken op hoogte te geven en alleen voeding te geven die gemakkelijk een bolus vormt.
Deze casus toont duidelijk aan dat een gespleten gehemelte geen reden hoeft te zijn voor euthanasie, maar met behulp van aangepaste beeldvorming en chirurgie kan leiden tot een gelukkig leven.
