Hij is Europees specialist chirurgie gezelschapsdieren, diplomate European College of Veterinary Surgeons, doctor in de diergeneeskunde en doctor in de diergeneeskundige wetenschappen.
- Na zijn studies diergeneeskunde bleef hij enkele jaren assistent aan de Universiteit Gent
- Dr. Verhoeven is vervolgens deeltijds in de praktijk gaan werken
- Hij is ook enkele jaren actief geweest als laboratorium dierenarts
- Dr. Verhoeven staat sinds 1999 in onze kliniek in voor orthopedie en chirurgie
- Hij is eveneens lid van de werkgroep Orthopedie
- Hij legt zich toe op neurochirurgie en arthroscopie
- Na zijn opleiding chirurgie aan de universiteiten van Gent en Utrechtbehaalde hij het specialisten-diploma in 2008 in Zürich. In België zijn er slechts enkele dierenartsen die dit Europese diploma bezitten
- Na het behalen van zijn diploma stortte hij zich op wetenschappelijk onderzoek naar de beoordeling van radiografieën voor heupdysplasie bij de hond. In 2011 verkreeg hij hiervoor een doctoraatsdiploma (PhD) aan de Gentse universiteit
- Professor Verhoeven werkt tevens deeltijds als gastdocent aan de Vakgroep voor medische beeldvorming en orthopedie van de faculteit diergeneeskunde te Merelbeke
- Professor Verhoeven is auteur en mede-auteur van meer dan 20 wetenschappelijke publicaties en spreker op talloze nationale in internationale congressen. Een bibliografisch overzicht vindt u op de bibliotheeksite van de Ugent.
In 2008 vatte Dokter Geert Verhoeven zijn doctoraatsstudie aan bij de vakgroep Medische Beeldvorming en Orthopedie van de Universiteit Gent. Het proefschrift, dat hij in 2014 succesvol en op heel eigenzinnige wijze verdedigde, draagt de titel: "Interobserver agreement in the diagnosis of canine hip dysplasia according to the FCI guidelines". Het team van Algemene Dierenkliniek Randstad is erg fier op zijn prestatie.
Deze studie concentreert zich op de consensus tussen beoordelaars in het diagnostiseren van heupdysplasie en het scoren ervan volgens de regels van de Fédération Cynologique Internationale (FCI), zoals momenteel uitgevoerd in verschillende Europese landen.
In de algemene introductie wordt heupdysplasie bij de hond vergeleken met heupdysplasie bij de mens. Heupdysplasie bij de hond is een multifactoriële genetische aandoening. De anatomie van het heupgewricht wordt beschreven en vergeleken met de radiografische kenmerken. De verschillende behandelingsmogelijkheden, conservatief en chirurgisch, worden besproken.
In hoofdstuk 1, dringt zich de vraag op waarom na 40 jaar screenen, de prevalentie van heupdysplasie op wereldvlak nog steeds zo hoog is. Door middel van een literatuurstudie worden de verschillende screeningsmethoden die wereldwijd worden toegepast, kritisch met elkaar vergeleken en hun effect op het terugdringen van heupdysplasie bij de hond wordt beschreven.
De diagnostische consensus, zonder dat er beperkingen werden opgelegd aan de beoordelaars, werd onderzocht in hoofdstuk 2. Consensus tussen paren van beoordelaars over dysplasie/geen dysplasie is relatief laag en zelfs nog lager in verband met het bepalen van de FCI score. Ervaren beoordelaars zijn het meer met elkaar eens dan onervaren beoordelaars, onafhankelijk van de radiografische kwaliteit.
Het effect van de radiografische kwaliteit op de consensus tussen beoordelaars werd verder onderzocht in hoofdstukken 3 en 4. Een stijgende subjectieve en objectieve kwaliteit van de radiografieën verbeterde de consensus tussen beoordelaars echter niet, hoewel de ervaren groep beter scoorde dan de onervaren. In het besluit kan worden gesteld dat onze studies de eerste zijn die een lage consensus tussen beoordelaars bevestigen als een van de mogelijke oorzaken waarom de standaard gestrekte radiografische heupopname niet succesvol is als screeningsmethode ter bestrijding van heupdysplasie bij de hond.
Meer informatie kun je vinden op de site van de UGent.
Een doctoraat (PhD) is de hoogste academische onderscheiding die door een universiteit kan worden uitgereikt. De doctorandus heeft, na het publiceren van verschillende originele wetenschappelijke artikels in internationale tijdschriften, het onderzoek gebundeld in een doctoraatsthesis.
Tijdens het openbare examen beoordeelt de jury de kwaliteit van het onderzoek en de aard van antwoorden op de vragen van de individuele juryleden. Na een korte deliberatie wordt het doctoraatsdiploma overhandigd. De promovendus mag zich dan Doctor of Philosophy noemen, in dit geval Doctor in de Diergeneeskundige Wetenschappen.
Het opgekomen publiek was niet alleen talrijk, maar ook heel divers. Naast vrienden en familie, waren ook heel wat collega's present. In een uiteenzetting van een uurtje slaagde Dr. Geert Verhoeven erin de essentie over te brengen over zijn onderzoek. Niet alleen werden de aanwezigen onderwezen met een heel begrijpelijke en toegankelijke samenvatting, ook werden zij meermaals getrakteerd op een lach, eigen aan Dr. Verhoevens heel persoonlijke presentatiestijl. Na de presentatie was het woord aan de jury en de aanwezigen. Zij mochten de promovendus het vuur aan de schenen leggen, een opdracht die zij op overtuigende wijze ter harte namen. De kandidaat liet zich echter niet uit het veld slaan en verdigde zijn onderzoek met verve. Na een korte beraadslaging was het verdikt van de jury dan ook unaniem: de titel van "Doctor of Philosophy" kwam Dr. Geert Verhoeven toe en werd dan ook onder luid applaus overhandigd. De collega's van Algemene Dierenkliniek Randstaden houden eraan om Dr. Geert Verhoeven bijzonder te feliciteren met deze opmerkelijke prestatie.
